HOE ONTSTOND (KM)E MACHELEN ?

Een preciese datum over de oprichting van “een” voetbalclub in Machelen is niet bekend. Ik zeg wel : “een” voetbalclub, want het spreekt vanzelf dat de club niet direct “Eendracht” heette, daar zit een ganse evolutie achter.
Wat wel zeker is, is het feit dat reeds in 1916 voetbal gespeeld werd in Machelen. Dat gebeurde op de weide van Maurice Van Cauwenberghe, en elke week trok men “ten strijde” tegen clubs uit de omgeving, zonder dat daarom een competitie plaatsvond of een klassement werd opgemaakt. Alle verplaatsingen gebeurden toen (uiteraard) per fiets. De oudste bekende benaming van een Machelse club is “De Leiekerels”.

Vanaf het seizoen 1926-27 kwam er dan enige structuur in het gebeuren en werd er een klassement bijgehouden. In 1935 hielden “De Leiekerels” het voor bekeken en veranderde de club van naam : “Eendracht Machelen” was geboren ! Er werd aangesloten bij de Vlaamse Voetbalbond (de nationale bond was uitsluitend Franstalig, vandaar) en het terrein bevond zich aan café “De Prins”, ongeveer waar nu de verkeerslichten staan.

Een tijd later besloot men over te stappen naar het KVS, het Katholiek Vlaams Sportverbond, waar gespeeld werd tot in 1949.

• Voorlopig is er voor bovenvermelde periode nog géén foto beschikbaar (hopelijk duikt er nog één op) maar wel een eindrangschikking uit het dagblad ” DE LANDWACHT” daterende van mei 1942.

** Eendracht Machelen werd  dat jaar Kampioen in de tweede klasse van   KVS Oost-Vlaanderen.

De kleuren waren ook niet altijd blauw-wit : tot in 1942 vertoonde Machelen zich in wit-zwart. Om de haverklap werd ook van terrein veranderd; na het veld aan de “Prins” kwam ook nog de “Korenbloem” aan de beurt, ongeveer waar zich nu de Smatch bevindt, maar dan aan de overzijde van de steenweg en iets meer naar Machelen toe. In 1949-50, na onenigheid met de eigenaar van het speelveld, werd uiteindelijk verhuisd naar de locatie die wij nu allemaal kennen, dichtbij het dorpscentrum van onze gemeente. Dat was ook het tijdstip (1950) dat Eendracht Machelen uiteindelijk lid werd van de Koninklijke Belgische Voetbalbond. In 1989 werd dat bezegeld met de naamuitbreiding tot “Koninklijke Maatschappij Eendracht Machelen”, vandaar de afkorting “KME”.

Dit is het moment om even stil te staan bij de infrastructuur waar we het in de jaren ’60 moesten mee rooien. Spelers en supporters die nu het terrein betreden, vinden het doodnormaal een prima accomodatie aan te treffen. Maar in mijn persoonlijke documentatie heb ik nog een (lucht)foto gevonden, ik vermoed van ergens in de jaren ’60, die een mooi beeld geeft van hoe het toen was.

Op deze mooie luchtfoto zie je helemaal bovenaan rechts het voetbalterrein.
Van onze huidige kantine of B-terrein is nog helemaal geen sprake – Gelukkig stonden er wel al 2 doelen !

Deze detail-uitsnijding is al veel duidelijker ! Het zwarte rechthoekje rechts achter het doel aan deze kant zijn de toenmalige kleedkamers – of wat er moest voor doorgaan. De ingang van het terrein lag toen nog aan de linkerkant (naast het witte huisje) en een parking zoals nu was evenmin voorhanden… Ook het KWB-terrein en de Tuinwijk waren nog verre toekomstdromen.

Ons clubhuis en de “oude” kleedkamers zoals we die nu kennen werden gebouwd in 1974. Vanaf die tijd was ook een vergaderzaal beschikbaar zodat het bestuur niet meer “op café” moest om te vergaderen. Sindsdien is alles met een sneltreinvaart geëvolueerd.
Er werd een mooie parking aangelegd, de ingang verhuisde naar de rechterkant van het terrein, er kwam een B-terrein met volwaardige lichtinstallatie, het A-terrein kreeg een tribune met zitplaatsen, moderne nieuwe kleedkamers verrezen tussen het A- en B-terrein (1987), en sinds enkele jaren zijn we nu ook een mooie vergader- en ontvangstruimte rijker.

Onnodig te zeggen dat een club op provinciaal niveau dit niet aankan zonder de zeer gewaardeerde hulp van de gemeentelijke overheid, zonder wie dit alles nooit was mogelijk geweest. Misschien is het wel eens nuttig
daaraan te denken op de momenten dat het wat minder gaat, en te beseffen dat onze lokale overheid ons volop steunt in onze mooie sport.

HOE VERGING HET ONS OP SPORTIEF VLAK ?

Toen Eendracht Machelen in het seizoen 1950-51 bij de KBVB van start ging, gebeurde dat in 3de Gewestelijke. Pas in het seizoen 1952-53 werd die benaming omgevormd tot “3de Provinciale”, en toen was dat de laagste kwotering, 4de bestond nog niet.

Opvallend is, dat Eendracht Machelen (KME was toen nog ver weg) gedurende VEERTIEN OPEENVOLGENDE seizoenen in de top-5 van hun reeks eindigde; daar zaten vier 2de plaatsen tussen, maar dat was onvoldoende om te promoveren. Pas in 1966-67 geraakten onze blauwkes in een dalletje en werd afgesloten op een 11de plaats op 15 ploegen (zestien ploegen per reeks was toen nog niet zo vanzelfsprekend als nu !). Ondertussen hadden ze, in 63-64, hun 1000ste kompetitiegoal bij de KBVB aangetekend.

Na dat “dalletje” nam Machelen opnieuw de draad op en eindigde achtereenvolgens 5de en 6de. Maar precies die 6de plaats, in 1968-69, deed hen de das om. Het had de Voetbalbond immers behaagd om na dat seizoen te starten met een nieuwe reeks : 4de Provinciale. De eerste vijf uit elke reeks in 3de mochten blijven, en het toeval wilde dat Machelen en Balegem broederlijk verenigd samen 5de werden. Een testmatch moest dus uitsluitsel geven en… jawel : Machelen verloor die (2-1) en mocht van dichtbij kennismaken met de “nieuwe” reeks. De sportieve weerwraak liet echter niet op zich wachten want het daaropvolgende seizoen beukte Eendracht de poort naar 3de weer open via een kampioenstitel (1969-70).

Het verblijf in 3de duurde helaas niet zo lang : in 1973 tuimelde Machelen, na een 13de plaats op 14, opnieuw naar 4de. Het was in deze periode dat ondergetekende zijn bestuurskaart bij Machelen ondertekende (hij heeft daar nog altijd geen spijt van, integendeel) en er volgden nu enkele seizoenen van “ups en downs” in 4de. Dit was ook de periode van de memorabele derby’s tegen Stormvogels Deinze, een ploeg die (met alle respect overigens) bijna niet van de laatste plaats wegkwam maar die Machelen meer dan eens in het zand deed bijten. Het feit dat daar enkele ex-Machelenspelers aantraden was het zout op de derbyschotel.

Intussen ging het verder met hoogten en laagten, tot in 1981-82 opeens de hoofd-vogel werd afgeschoten : kampioen en opnieuw naar 3de…. helaas slechts voor één jaar want de nieuwe kennismaking met 3de werd afgesloten met een 15de plaats op 16. Opvallend is wel dat wij dat jaar moesten degraderen met een doelsaldo van 51-51 !

Naar het eind van de jaren ’80 staken onze blauw-witten weer nadrukkelijk de neus aan het venster. Een 6de, 3de, 3de en 4de plaats waren het resultaat. En precies die 4de plaats was ons geluk, want na het seizoen 1989-90 promoveerden vijf ploegen uit 4de Provinciale omdat er in 2de een reeks bijkwam.

Dit keer viel het wel mee in 3de, Machelen ging nooit uit de top-10 en na drie opeenvolgende 4de plaatsen was het in 1996-97 koekenbak : na een nooit-te-vergeten-en-te-moeten-winnen-wedstrijd op KVV Ardennen (0-2) ging KME Machelen voor het eerst in zijn geschiedenis naar 2de Provinciale !

En de story was nog niet uit. Na een schitterend seizoen in 2de legden wij beslag op de 2de plaats, die recht gaf op de eindronde voor een ticket naar 1ste. Wat niemand geloofde, gebeurde wel : in die eindronde werden achtereenvolgens SK Beervelde en Cercle Melle opzij gezet en Machelen zat tot zijn eigen verbazing in 1ste Provinciale ! In deze reeks zagen we schitterende wedstrijden, dat ook onze supporters er zo over dachten bewijzen de toeschouwersaantallen, maar het was helaas te hoog gegrepen. Was het niveau te hoog ? Was de promotie te vlug gegaan, of te onverwacht ? Wie zal het zeggen ? In elk geval, met slechts 2 zeges werden wij teruggestuurd naar 2de, waar wij tot op heden vertoeven en ook minstens hopen te blijven.

Hopelijk binnenkort het vervolg ………………